Komedia jakich wiele, niby biedna i przeciętna ,ale jednak coś
tam w sobie miała takiego ,że byłem w stanie ją zmęczyć. Może to
była Sandra Bullock, jej błyskotliwość i uroda przeplatana ze
zwyczajnością i brakiem w niej samej romantyzmu? Przecież była
zwinna jak Ryś (? ale jednak nie do końca), zwinięta jak precel,
ale przede wszystkim urodziwa ,gdy była pijana jak bela :)
Może za to ,że podobało mi się podejście tego egoistycznego,
zadumanego w sobie i rozkapryszonego dużego dzieciaka Granta
do jej osoby, gdy ta zaczęła obojętnie podchodzić do pracy i
usłyszała
'' spóźniaj się i olewaj szefa i tak Cię nie zwolni''? Wielu zapewne
by też tak chciało usłyszeć :)
Może za to ,iż taka średnia amerykańska komedia romantyczna i
tak bije na głowę wszystkie nasze rodzime tym podobne
produkcje, pomimo, iż wydaje się naszym twórcom, że mają
patent na taki gatunek? A prawda jest jednak brutalna. Nie będę
rozciągał tego tematu ponownie.
Może za tą radosną i optymistyczną ścieżkę dźwiękową, a przede
wszystkim za kawałek Counting Crows ''Big Yellow Taxi'' ,który
usłyszeć można dwa razy podczas seansu, zwłaszcza jego
dłuższe wykonanie podczas napisów końcowych? Osobiście
uwielbiam tą formację i polecam.
Myślę ,że po troszku wszystko to co wymieniłem ,złożywszy się na
całość, dało średniaczka. I jak tak właśnie to ''dzieło'' oceniam,
czyli na 5/10.
Lekka to komedia, nawet bardzo leciutka ,która przypomina mi
bardziej film obyczajowy. Do śmiechu raczej w niej nie jest ,ale
historia chociaż naiwna .... do zobaczenia ,przynajmniej na raz :)
pozdrawiam